Krajobraz Roztoczańskiego Parku Narodowego, położonego w centrum Roztocza, należy do najcenniejszych w skali Polski a nawet Europy. Jest to wynikiem zarówno wysokiego stopnia naturalności zachowanych tu krajobrazów, chronionych tu jako park narodowy i liczne rezerwaty w jego otulinie, jak również otaczających go harmonijnych układów rolniczo-leśnych i łąkowych stworzonych przez działalność człowieka. Wpisały się one w różnorodność krajobrazów naturalnych, wzbogacając je o nowe formy i treści stanowiąc o niepowtarzalnym dziedzictwie przyrodniczo-kulturowym regionu.
W Roztoczańskim Parku Narodowym cele ochrony krajobrazu powiązane są z działaniami ochronnymi walorów przyrodniczych i kulturowych. Działania zmierzające do zachowania lub odtworzenia naturalnych i półnaturalnych siedlisk przyrodniczych, zapewnienia warunków życia typowym gatunkom roślin i zwierząt związanych z tymi siedliskami służą również ochronie i kształtowaniu krajobrazu. Wśród działań zmierzających do poprawy jakości i wartości krajobrazu Park podejmuje prace mające na celu: zachowanie enklaw krajobrazów kulturowych we Floriance, Piasecznej Górze i w dolinie rzeki Wieprz, zachowanie rozłogów pól i utrzymanie struktury użytkowania ziemi, renowację założeń folwarczno i parkowo-ogrodowych, odtworzenie i zachowanie układu przestrzennego osad leśnych, małej architektury drewnianej, cmentarzy i miejsc pamięci narodowej. Niezwykle ważna z punktu ochrony krajobrazu jest również hodowla zachowawcza rodzimych ras zwierząt – konika polskiego, owcy uhruskiej, bydła czerwonego i białogrzbietego, które odsprzedawane rolnikom stają się coraz częstszym elementem krajobrazu Roztocza.
Dla zachowania ciągłości krajobrazowej i przyrodniczej Parku oraz jego otuliny prowadzone są działania zmierzające do zachowania ciągłości korytarzy ekologicznych w naturalny sposób umożliwiających swobodne przemieszczanie się gatunków roślin i zwierząt, nieodłącznych komponentów krajobrazów przyrodniczych Parku. W celu ochrony walorów widokowych Parku podejmowane są działania zmierzające do zachowania harmonijnych krajobrazów kulturowych oraz powstrzymania degradacji krajobrazu. Służą temu różne czynności administracyjne oraz prowadzony monitoring panoram widokowych z wybranych punktów w Parku oraz otuliny dających możliwość wglądu z „Parku i na Park”. Charakter Roztocza najlepiej oddaje panorama z Bukowej Góry na strefę krawędziową i dolinę wsi Sochy.
Mapa.1 Panorama widokowa z Bukowej Góry.
Opracowanie:
RPN/UMCS
Tekst: Tadeusz Grabowski, Wioletta Kałamucka
Mapa: źródło „Roztoczański Park Narodowy – przyroda i człowiek”, 2013.
Fotografia: Przemysław Stachyra
